Sinds 1 september 1981 was LEON DE BOOSERE werkzaam in het economaat dat in de vroegere paardenstallen van het Belgisch leger was gevestigd. Aangezien het aantal leerlingen bleef stijgen, moest de school uitgebouwd worden en diende het departement 'food' gereorganiseerd te worden. Léon studeerde eind 1959 af aan Ter Duinen in Koksijde en had dus meer dan twintig jaar ervaring in de hotelbranche toen hij in Spermalie begon. Het hoogtepunt van zijn loopbaan in de privésector was zijn professionele inzet in het hotel Portinari in Brugge. Léon was er directeur van 1972 tot 1981. Hij was een vriendelijke en hartelijke gastheer voor zijn klanten en onze leerlingen. Hij was ook de zorgzame en dienstvaardige man voor zijn lieve echtgenote Rita die elke dag hulp nodig had. Toen Léon in Spermalie kwam, werd hem gevraagd een nieuw economaat uit te bouwen. In die eerste jaren was dat niet altijd makkelijk: kunst- en vliegwerk soms, improviseren, opboksen tegen leerlingen die te speels waren, tegen ongeduldige leraars, of tegen een leverancier die te laat kwam. Léon, de trouwe uitvoerder die bekommerd was om het welzijn van iedereen, hield er altijd de moed in. Een loyale medewerker met een groot verantwoordelijkheidsbesef! Nu kan hij zijn geliefkoosde hobby beoefenen: tuinieren en in de natuur leven.

Jonge senior JULIEN DECLERCK, hier op de foto met wijlen Lucy Loes op zijn allerlaatste schooldag (29 juni 2007) heeft zijn loopbaan in Spermalie - na een applaussalvo van de collega’s - in majeur afgesloten. Dit wou hij toch nog even kwijt: ‘Na ongeveer 35 jaar Spermalie doet afscheid nemen me toch iets. We hebben mooie en minder mooie dagen gekend, maar ik heb altijd kunnen rekenen op de steun, het medeleven en de warme vriendschap van mijn collega’s. Ik dank iedereen, ook de leerkrachten op rust, voor de jarenlange samenwerking en de uitstekende verstandhouding. Bovendien kon ik altijd rekenen op de erkenning van mijn vele leerlingen: zij waren een grote stimulans voor mijn enthousiasme en bezieling bij het lesgeven. Net voor het eindejaarsfeestje bedacht de directie me met een fijne attentie, waarvoor eveneens mijn welgemeende dank. Ik wens jullie allen en de school Spermalie het allerbeste. Ik zal altijd met een warm hart aan jullie terugdenken’. Zie ook interviews.

EDITH SCHOUTEETEN

Op 1 september startte Edith als piepjonge leerkracht en ze is hier nooit meer weggegaan. Ze heeft het beste van zichzelf gegeven en haar plichtsbesef, haar gedreven lesgeven en haar inzet waren tot de laatste dag bijzonder groot. In haar lange carrière onderwees ze heel wat vakken: wiskunde, fysica, chemie, biologie, economie, mavo en op een blauwe maandag zelfs Frans. Drie jaar lang heeft ze als studiemeesteres-opvoedster op het internaat gewerkt. Regelmatig heb ik haar horen zeggen dat ze hier op Spermalie oprechte menselijke warmte en genegenheid gevonden heeft, ook tijdens moeilijke periodes in haar leven. Oud-leerlingen spreken met veel respect over haar: spontaan respect omdat ze steeds bereid was om extra uitleg te geven tot de leerlingen het begrepen hadden. Op opendeurdagen of oud-leerlingenavonden vragen ze naar mevrouw Schouteeten en als ze hen op straat ontmoet, maakt ze graag een praatje. Edith, je collega’s zullen je missen: je oprechte bezorgdheid, je gedrevenheid en je vriendschap. Je zit graag tussen de collega’s (leeftijdsgenoten en jongeren) en je bent altijd bereid om te vervangen, ook al heb je geen wachtuur. Wij zijn je erg dankbaar dat je je zo lang en zo enthousiast voor Spermalie én voor je leerlingen hebt ingezet. 

CYRILLA DE VREESE

Op 30 juni 2009 trok ze de deur van haar leslokaal op de Kasteellaan in Gent definitief achter zich dicht. Met gemengde gevoelens, want na al die jaren gaf ze nog altijd graag les. Cyrilla was een bijzonder fijne collega: fijn in de omgang en verfijnd in het werk. Bij ons op school gaf ze kleding, maar ze was vooral gespecialiseerd in de creatieve handwerken: haar werkstukjes waren ronduit prachtig. Cyrilla schoolde zich continu bij en leefde zich uit op workshops, vaak op vrijdagavond of op zaterdag. Ze was cursist bij Jill De Vlo die tot voor enkele jaren plastische opvoeding gaf hier op Spermalie. Hoe vaak heeft Agnes Oosterlinck niet bij jou aangeklopt: ‘Cyrilla, ’t is bijna countryside of straks is het leermarkt, stoffenspektakel of opendeurdagen.’ Altijd konden we op je rekenen. En hoe vaak hebben bezoekers niet gevraagd of we de sjaals, juwelen, beren niet wilden verkopen! Door je cursisten werd je op handen gedragen: in jouw klas heerste altijd een aangenaam rustige sfeer en het einduur stak op geen minuutje. Toch ben je niet helemaal weg op Spermalie. Op dinsdagavond volg je de cursus ‘praktische restaurantvaardigheden en drankenleer’. Als je kookkunsten in de lijn liggen van je modecreaties, dan zit Freddy op rozen! Hartelijk dank voor de fijne samenwerking die we gehad hebben en voor je engagement voor je cursisten en voor de school. 

MARC DUYNSLAEGER

Marc is een ancien van Ter Duinen en was een ‘zéér goede’ leerling. We typeren hem aan de hand van de vier letters van zijn voornaam. De M van manusje-van-alles en van modest. Iedereen die Marc een beetje kent, weet dat hij geen tafelspringer is maar dat hij heel nederig op de achtergrond blijft en graag met een lichte smile observeert. Hoewel hij zijn mening heeft, zal hij ze zeker niet opdringen. Hij is ook een manusje-van-alles: binnen Spermalie heeft Marc zowat alle functies uitgeoefend, enkel het internaat was volstrekt verboden terrein. De tweede letter: de A van apotheke en van altijd. Altijd mochten wij op Marc een beroep doen. Zijn lievelingsdrank is Apotheke, want daar word je zowel nuchter als zat van. De R is die van Renée en van roosteren. Via dit ‘uur’roosteren heb ik Marc beter leren kennen: eind augustus, snikheet, ’s nachts, moederziel alleen in Spermalie bij het grote manuele uurroosterbord. Marc keek vol ontzag naar die kleurrijke kaartjes, dertig verticale klassenrijen en meer breed, maar hij zag niet goed in waarom een computer dat niet kon overnemen. De uurroosters werden jaar na jaar beter en ze benaderen bijna de perfectie. Feit is ook dat de banden met Spermalie niet helemaal worden doorgesneden, want Marc zal Renée Vileyn blijven helpen met de informatica in de oud-leerlingenvereniging. En ten slotte de C: de C van constant en van computer. Marc is nog steeds top op het gebied van hardware en software. Constant doet hij aan zelfstudie en schrijft hij grote en kleine programma’s, constant zit hij te roosteren op zijn laptop. Chapeau!

WIST JE ...?

• dat LIEVE VANDEPITTE een heuse cultuurfreak is. Als voorzitter van het Davidsfonds (Sijsele) staat ze garant voor ‘pittige’ activiteiten. In februari 2003 trok ze met 7BH, 7TH, Kris D’Haeseleer en Patrick Holthof naar Puebla in Mexico. Daar was Lieve zodanig overweldigd door al het culturele fraais dat Patrick Holthof het in een beeldrijk slagzinnetje prikte: ‘Lieves ketting van culturele orgasmes.’

• dat JAN CREMERS zijn keuken eens volgehangen had met witte konijntjes, dode weliswaar, maar wel nog met pels en al, opgehangen aan vleeshaken en met hun buik vol ingewanden. De meisjes, jongens waren er in Spermalie toen nog niet, huiverden bij de gedachte dat ze die lieve diertjes moesten stropen. Maar zo geschiedde! Directeur Daniël Denys was allerminst in zijn nopjes, zodat het bij die ene oefening is gebleven.

• dat CECILE VERDONCK zich nooit laat verleiden door zoetigheid. Dat merk je aan haar slanke lijn. Of dankt ze die aan de talloze kilometers die ze dagelijks met de fiets naar Spermalie aflegde? Voor haar liever geen wagen. Dat kon ze perfect uitleggen: ‘Mijn oude karretje heb ik aan mijn dochter gegeven en de auto van mijn man met al die knoppen vind ik veel te ingewikkeld.’

• dat orde en netheid de stokpaardjes zijn van ERIK VAN DAELE. Alles heeft een plaats, alles moet dus op zijn plaats. Naar verluidt is Erik de geestelijke vader van de kleurtjes die we op de handvatten van de kookpotten hebben geschilderd. Zo kan iedereen makkelijk herkennen uit welke keuken ze komen.

‘Wat gaan we vanavond ne keer doen?’ Dat is de oneliner waarmee HERVE ANECA zijn werkmakkers ’s morgens begroette. Hervé heeft twee rechterhanden en veel tijd te kort. Als gepensioneerde zal hij zich nooit een seconde vervelen. Metselen, timmeren, betegelen, bevloeren … Hervé kan eigenlijk met alles goed overweg. Hervé werkte, terecht, graag met de beste materialen en mocht steeds fier zijn op zijn prestaties. We mochten op onze beide oren slapen, als Hervé iets gedaan had. Het was af! We hebben hem gekend als een rustige medewerker met een warme persoonlijkheid, altijd even goedgemutst. Wie weet zien we hem nog terug in het volwassenenonderwijs!

LODE LEUPE is altijd graag bij ons geweest en gaf met veel plezier les, zowel in Spermalie als in Hoeve Cortvriendt. Een echte vakman! Enkele typische ‘Leupeliaanse’ uitspraken willen we jullie niet onthouden: ‘Zundag ben ik met Kristin een multje gaan eten’ (een multje is een mondjevol, één gerechtje). Als de leerlingen niet snel genoeg doorwerkten, klonk het: ‘past j’en ip wi of we goan in de jus zitten’ (pas op, of we geraken in moeilijkheden).’ Nu heeft hij tijd voor zijn kleinkind Theo, twee maanden oud, en kan hij zich op zijn hobby’s storten: computertoepassingen, houtsnijwerk …  We zijn er bijna zeker van dat zijn echtgenote er nog een paar bij zal creëren, want ook Lode heeft twee ‘rechter’handen. 

FERNAND FONTEYNE was niet alleen een heel fijne patissier, maar hij heeft voor ons vele jaren het economaat rechtgehouden. Hij heeft niet minder dan vier economaten gekend. Wie op bezoek kwam, werd er allerhartelijkst ontvangen. Fernand is een hevige fan van Will Tura en houdt van voetbal en wielrennen. Overigens is hij de organisator van een grote wielerklassieker en slaagt hij er al jaren in om het kruim van de vrouwelijke profwielrenners naar Wenduine te lokken. Collega Griet Tessier heeft perfect verwoord wat voor iemand Fernand is: ‘Hij is een heel attente en warme collega die ook bij de leerlingen geliefd was. Leerlingen vragen mij nu nog altijd wanneer die lieve, oudere meneer terugkomt.’

In 1975 is ELIANE DERDE (uiterst links op de foto) bij ons gestart. Niet voor niets heeft Eliane DUL in haar nummerplaat staan, want ze is een ‘DULLE coureur’, zowel met de wagen als op de fiets. Jarenlang heeft ze met hart en ziel Nederlands en Engels gegeven. Ze leerde onze leerlingen hoe je het best thee kunt zetten. Taal ligt haar na aan het hart: ze wilde de leerlingen een oog voor taal geven en spoorde ze aan tot taalcreativiteit. Etiquette en de juiste uitspraak van het Nederlands en het Engels droeg ze hoog in het vaandel. Niet te verwonderen dat ze haar eindejaarsspeeches in de rol van Margaret Thatcher naar voren bracht, puur Brits! Toneel spelen in Spermalie is trouwens altijd haar passie geweest: ter gelegenheid van het internationale Euhofa-congres in 1997 vertolkte Eliane een prominente rol als gravin tijdens de middeleeuwse markt in de Brugse stadshallen, samen met haar gemaal en echtgenoot, graaf  Patrick. Ook latere toneelrollen als abdis van Spermalie of als infante Isabella tijdens de Spaanse wandeling speelde ze vol enthousiasme, telkens met de nodige accuraatheid en charme. Eliane, bedankt voor wat je voor onze leerlingen gedaan hebt!

JOHAN DE JONCKHEERE (in het midden) kende maar één werkgever. Pas afgestudeerd in 1976 startte hij zijn loopbaan in Spermalie: zonder dat ze het van elkaar wisten, merkten Johan en wijlen Luc Gobyn – zijn schoonbroer en echtgenoot van medewerkster Lieve Thibau –  op de personeelsvergadering dat ze op dezelfde school aan de slag konden. Lesgeven en voetbal zijn twee sleutelwoorden die Johan ten voeten uit typeren. Johan durfde iets van zijn leerlingen te eisen, dwong spontaan gezag af en legde een flinke dosis vakkennis aan de dag: een strenge leraar met een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel. Hij is ook een voetbalfanaat: vroeger was hij speler, later coach en ondanks de penibele situatie waarin zijn favoriete club zich nu bevindt, blijft hij een rechtgeaard supporter van Cercle Brugge. Johan is een avondmens die daardoor vaak pas op het allerlaatste nippertje op school aankwam. Al lachend werd dan geopperd: ‘Johan is er, tijd om te beginnen.’ Nu heeft hij een zee van tijd voor zijn vier kleinkinderen. Johan, geniet met volle teugen van je favoriete reisbestemmingen, Duitsland en Frankrijk! Proficiat voor jouw carrière!

Meer dan 34 jaar heeft LUC GHESQUIERE bij ons als keukenleraar gewerkt: eerst in het secundair en later in het volwassenenonderwijs. Het daverende applaus dat hij in zijn laatste les van cursisten en collega’s kreeg, illustreerde perfect wat hij voor Spermalie betekend heeft. Samen met zijn collega’s in de Veste heeft hij de eenjarige opleiding mee vorm gegeven. De laatste jaren werkte hij deeltijds en gaf hij enkel nog les aan de ‘echte volwassenen’. Dit deed hij het liefst, met de ‘madams’ zoals hij hen liefdevol noemde. Luc bracht eindeloos veel geduld op en gaf voortdurend tips voor bereidingen thuis. Hij had een ongekende beroepsfierheid en maakte er een punt van eer van om bij te blijven met de moderne gastronomie. Van alle leraren had hij wellicht de grootste fanclub en … vooral vrouwen! Maar voor Luc telt er maar één en dat is Anne, zijn echtgenote. Luc hield van een mopje en kon tegen een plaagstootje van collega’s, die zijn ‘marchandise’ weleens verstopten. Luc, een welgemeend dankjewel voor je grote engagement, je inzet en je gedrevenheid! 

In 1973 studeerde JOHAN ROS af aan de Hotelschool van Koksijde. Het eerste deel van zijn lange carrière was hij actief in diverse restaurants, nadien runde hij een zaak in Dendermonde en de laatste twaalf jaar was hij bij ons aan de slag: aanvankelijk in het volwassenenonderwijs in Gent, later als maître d’hôtel in Hoeve Cortvriendt. Daar leerde Johan onze zesdejaarsleerlingen de fijnste kneepjes van de beter opgeleide maître aan. Een perfecte, aimabele service waarbij de gast zich de koning te rijk moest voelen was zijn credo. Johan had een groot hart voor zijn leerlingen: af en toe moest hij weleens een krop in de keel wegslikken als hij verhalen hoorde over bepaalde thuissituaties. Met intens begrip leefde hij mee. Tot de laatste dag, tot de laatste service konden we op hem rekenen: een echte vakman, gedreven, punctueel en altijd paraat. Dank je wel, ook namens al onze gasten aan wie je een aangename maaltijd hebt voorgeschoteld!

JAN VAN WAEYENBERGHE heeft hier 33 jaar gewerkt als chef-kok. Midden jaren tachtig startte hij samen met Patrick Holthof het 6de kwalificatiejaar – te vergelijken met de eenjarige opleiding nu – in de vroegere Schippersschool op de Komvest. Jan liet zich kennen als een geëngageerde, rustige leraar die een oneindig geduld toonde: geen grote tafelspringer, maar wel iemand die voor zijn mening uitkwam. Collega’s vertrouwden hem. Toen de school jaren geleden op zoek ging naar een vertrouwenspersoon voor de praktijk kwamen we bij hem terecht. Hij heeft die rol met de nodige discretie opgenomen, waarvoor dank. Jan was ook jaren lid van het CPBW, het comité voor preventie en bescherming op het werk. Ook dit deed hij met totale toewijding. Bezorgdheden en aandachtspunten van zijn collega’s bracht hij op een constructieve manier op de vergadering. Onze preventieadviseur wist dat hij op hem kon rekenen.

Sinds juni geniet JAN THEYS van een welverdiend pensioen. Jan heeft een beroepsloopbaan van ruim 47 jaar achter de rug: weinigen kunnen dat zeggen! In 1974 startte hij in Spermalie en in 1979 begon hij samen met Lorette, zijn vrouw, restaurant ‘De Landdrost’ in Eernegem: beide jobs heeft hij vele jaren gecombineerd. Jan gaf het liefst les aan volwassenen, want hier kon hij alle registers opentrekken. Terwijl de cursisten rustig hun voorgerecht degusteerden, werkte Jan in alle stilte het hoofdgerecht af. Zoals een echte chef bleef hij vrij vaag over de ‘final touch’ – een kruidige toets hier of een extra garnituurtje daar – van zijn gerechten. Jan was een harde werker, een echte doordouwer, een attente man. Eén keer is hij met stille trom vertrokken: eind vorig schooljaar, op donderdag 4 juni. Collega’s vertelden me dat hij het moeilijk had met afscheid nemen. Vandaag hebben we dat wél kunnen doen en daar zijn we blij om!

KARIN DE JONGHE keek niet echt naar haar pensioen uit, want ze wist dat ze de cursisten hard zou missen. Ze blijft bij ons wél zelf cursussen volgen, al een flink pak ondertussen. Voor de school was Karin De Jonghe een echte pr-vrouw die onze opleidingen graag in de kijker zette. Jarenlang was ze één van de drijvende krachten achter onze modeshows, die de concurrentie met het professionele circuit trouwens met succes konden doorstaan. Naast mode is gastronomie haar tweede passie. Mode en gastronomie gaan hand in hand: het gaat telkens over creativiteit, passie, nauwkeurigheid, trends volgen en een tikkeltje eigenzinnigheid. Overigens was Karin een bijzonder geëngageerd en actief lid van onze stuurgroep in Gent: vanaf de opstart tot op het eind van haar carrière legde ze een grote betrokkenheid aan de dag. In het belang van de school en de cursisten bracht ze altijd goede ideeën aan. Karin zal zich allerminst vervelen: naast haar vele hobby’s werkt ze freelance voor het bedrijf ‘Mooiloop’ waarvoor ze patronen tekent en prototypes maakt.

EDDY GOVAERT liep hotelschool in Oostende. In 1985 meldde hij zich aan in Spermalie: na een streng en moeilijk examen startte hij als leerkracht. Aangezien koken Eddy’s passie was en hij bliksemsnel bijleerde, werd hij in geen tijd gepromoveerd tot werkmeester (technisch adviseur in de hedendaagse terminologie). Zijn bureau was onze huidige didactische keukenklas. Dankzij zijn gedrevenheid, wilskracht en koppigheid heeft hij er onvergetelijke tijden beleefd. Eddy had toen al een fijn oog voor orde en netheid in de keukens, HACCP avant la lettre als het ware. Hij engageerde zich volop voor extra-murosactiviteiten in Duitsland en Oostenrijk, met name voor gastronomische weekends in Steigenberger Hotels en nog grotere opdrachten in Lalande-de-Pomerol. Eddy was ook telkens van de partij tijdens de skiklassen voor onze zesdejaars in het Oostenrijkse Semmering waar Spermalie sport, cultuur en gastronomie combineerde. Sinds september is hij met pensioen en heeft hij meer tijd om voluit voor Cercle te supporteren.

Samen met haar man baatte HILDA VERHEIRE 14 jaar lang een kruidenierszaak uit. Toen ze samen beslisten dat het met dat keiharde werken zo stilaan welletjes was geweest, kwam ze in Spermalie werken. Ze bleef hier tot haar 65ste. Hilda is een rustige, stille dame en een harde werker die zich nauw betrokken voelde bij haar job. Altijd trouw op post en tot in de puntjes verzorgd: kledij in orde en haar netjes gekapt! Een soort ‘mama’ ook van vele poetsdames: zonder vooroordelen en zorg dragend voor iedereen, ook voor wie zich in het Nederlands niet zo vlot wist uit te drukken. In juli was Hilda steevast de schoonmaakverantwoordelijke van hotel Stuvenberghe voor onze vakantieseminaries. Ze deed graag avonddiensten: zo kon ze zelf verantwoordelijkheid opnemen en overdag lessen volgen. Hilda schaaft haar talen en informatica immers continu bij. Ze gaat supergraag op stap: om te shoppen of naar de sauna, maar ze pikt met evenveel plezier een museumbezoek, een toneelvoorstelling of een etentje mee.

Sinds september is CLAIRE VAN DER HEYDEN met pensioen. Op haar 21ste behaalde ze het diploma ‘gegradueerde in de arbeidstherapie’. Pas op haar 49ste volgde ze de eenjarige opleiding Kok en Kelner. Een jaar later gaf ze haar loopbaan bewust een drastische nieuwe wending en werd ze restaurantleerkracht in Spermalie. Verfijnd, met een haarscherp oog voor detail, toegewijd en betrokken, zo hebben we haar gekend: een graag geziene collega, een zachtaardige, stijlvolle vrouw met het hart op de juiste plaats en met een werkethiek om u tegen te zeggen. Beter dan wie ook verstond ze de kunst om te luisteren en te relativeren. Vol engelengeduld onderwees ze de allerjongsten, maar ze kon het evengoed vinden met de cursisten van het volwassenenonderwijs. Gastronomie vond ze belangrijk, maar daarnaast wist ze eenieder te verbazen met haar sfeervolle tafeldecoraties. Zo kon ze haar creativiteit helemaal botvieren. Bloemschikken is één van haar grote passies. De school mocht meermaals meegenieten van de verbluffende bloemkunstwerkjes die ze voor banketten in elkaar knutselde: originele stukken zo uit een topbloemenzaak weggeplukt! Als lid van het feestcomité trok ze mee de kar van 60 jaar Spermalie en organiseerde ze in 2015 het personeelsfeest onder de titel ‘12 madammen’. We zullen ons Claire als ‘een straffe madam’ blijven herinneren!

Even scrabbelen met de letters van zijn voornaam volstaat om een passend beeld van PATRICK HOLTHOF (rechtsboven op de foto) tevoorschijn te toveren. Van de P hebben we paleis gemaakt. Wie onder ons kan zeggen dat hij meer dan dertig jaar lang, jaarlijks naar het kasteel van Laken, of naar het paleis in Brussel, of naar beide locaties is geweest en er drie Belgische koningen en koninginnen persoonlijk heeft mogen bedienen? De A dan van ‘Aantwerpeneir’, niewaar ‘mennen’, maar aangezien hij al jaren tot een beter West-Vlaams inzicht is gekomen, kozen we voor de A van aimabel, attent, alert. Patrick was er altijd als de kippen bij om een eventueel ‘accrootje’, zoals hij dat zelf zo mooi formuleerde, met kennis en kunde op te lossen. De T is ook snel ingevuld, die van technisch adviseur: de functie, vroeger ook werkmeester en werkplaatsleider genoemd, die hij tientallen jaren heeft uitgeoefend. De R is die van restaurant: Patricks natuurlijke habitat. De I en de C staan voor twee synoniemen die hetzelfde facet van hem belichten: innemend en charmant. In Hoeve Cortvriendt ging Patrick op het einde van elke maaltijd als gastheer met onnavolgbare flair de klanten begroeten en stelde dan de obligate vraag of alles naar wens verlopen was. Ten slotte de K van koffie, waarvan Patrick een grote liefhebber en kenner is. Even goed is dit de K van kostuum: de gentleman piekfijn in het pak met duidelijke zin voor de nieuwste mode. Zo’n superlange carrière op Spermalie verdient alvast dit stevige bedankje!

In juni 2019 gaf MARIJKE VERSCHELDE haar laatste les. Nu geniet ze volop van haar pensioen. Sinds september 2016 maakte ze actief deel uit van ons redactieteam. Dat de leesvaardigheid bij Vlaamse jongeren in een razend tempo achteruitkachelt, ziet Marijke ongetwijfeld ook met lede ogen aan. Aan haar ligt het alvast niet! Marijke trok immers alle registers open om het leesplezier bij onze leerlingen aan te wakkeren en ze helemaal in de wondere wereld van de literatuur binnen te lokken. In haar taalkundig gestileerde artikeltjes voor H&T News Spermalie brak ze steevast een lans voor innovatieve literaire projecten. Met BOOK@SCHOOL – via Smartschool! – spoorde ze het jonge Spermalievolkje ertoe aan om hun leeservaringen te delen. De fantasierijke griezelverhalen van Roald Dahl liet Marijke overtuigend tot nieuw leven wekken. Voor Gedichtendag, het begin van de Poëzieweek, moedigde ze de leerlingen aan om zelf de pen ter hand te nemen, met hier en daar een vernuftig poëtisch pareltje als resultaat.

Hartelijk bedankt, Marijke, voor je zéér gewaardeerde bijdragen.

Het ga je goed!  Francis Claeys